"Harry Potter i ja".

ROZDZIAŁ 23

Od tamtej nocy Harry i Laura

nie usłyszeli już tych tajemniczych szeptów. Dziś chłopiec miał pierwszy w tym roku trening quidditch'a. Wood wyciągnął zawodników z łóżek bardzo wcześnie. W szatni, gdzie się przebierali Oliver przez godzinę ogłaszał im ich nową strategię. Kiedy szli przez podwórko aby przejść na boisko do quidditch'a Laura, Hermiona i Ron siedzieli sobie na ławce. Nagle na podwórku pojawiła się drużyna  Ślizgonów.

- Flintch! Ja zająłem dzisiaj boisko na cały dzień! - powiedział lekko wkurzony Wood.

- My mamy specjalne pozwolenie od profesora Snape. - odpowiedział Flintch pokazując kartkę.

Wood przeczytał:

POZWOLENIE

Ja, profesor Severus Snape daje Ślizgonom

pozwolenie na trening quidditch'a.

Oliver widocznie się zdenerwował. 

- A tak w ogóle musimy sprawdzić naszego, nowego szukającego -  powiedział Flintch.

- Macie nowego szukającego? Kogo?

Z grupy Ślizgonów wysunął się Draco Malfoy. Laura, Hermiona i Ron szybko podbiegli do nich, bo wiedzieli, że za chwilę stanie się coś złego.

 - O, Potter! Szykuj się na porażkę, bo teraz nie masz najlepszej miotły w Hogwarcie - mówił kpiąco. - Mój ojciec zafundował nam nowe Nimbusy Dwa Tysiące Jeden. Teraz na pewno przegracie.

Ślizgoni pokazali ich nowe miotły. Były trochę podobne do miotły Harry'ego, ale było widać, że są lepsze.

- Ale w naszej drużynie są same osoby, które mają talent. Więc nikt nie musi się do niej wkupywać. - powiedziała Hermiona.

- Nikt cie nie pytał o zdanie, nędzna szlamo. - powiedział Malfoy.

Na twarzach innych było widać oburzenie, jednak Harry i Laura nie za bardzo wiedzieli co oznacza te słowo. Flintch zasłonił Malfoy'a przed atakiem Freda i George'a. Te słowo musiało oznaczać coś złego.

- Zapłacisz mi za to! - powiedział groźnie Ron i wyjął swoją połamaną różdżkę, którą skleił taśmą klejącą. Skierował ją w twarz Malfoy'a .

Donośny huk rozległ się po całej okolicy. Było widać tylko zielony dym, który ugodziła Rona w żołądek.

- Ron! Ron! Nic ci się nie stało? - wołała przerażona Hermiona.

Rudowłosy leżał teraz na trawie i chyba zbierało mu się na puszeczenie pawia. Colin, który niedawno stał się wielkim fanem Harry'ego i Laury robił zdjęcia.

- Przestań! - rozkazała Laura i chłopiec odsunął się na bok.

Ron skulił się i wypluł...ślimaka. I znowu. To było ohydne. Hermiona i Harry wzięli Rona pod ramię i zaprowadzili do Hagrida. Laura szybko obróciła się ku śmiejącemu się Malfoy'owi, wyciągnęła różdżkę i powiedziała:

- Greelitous! 

Nagle Draco zaczął tak jakby bulgotać i zrobił się cały zielony. Jego koledzy zaprowadzili go do skrzydła szpitalnego, a Gryfoni zaczęli się śmiać. Laura szybko dogoniła przyjaciół, którzy zbliżali się do chatki Hagrida.

- Gdzieś ty była? - zapytał Harry.

- Powiedzmy, że sprawiłam, iż Draco zazielenił sie ze wstydu. - powiedziała zadowolona, a Harry i Herrmiona uśmiechnęli się. Nie mogli się doczekać zobaczenia zielonego Malfoy'a.

Gdy doszli do chatki Hagrida zobaczyli ogromne dynie. Olbrzym powitał ich dużym uśmiechem i zaprosił do środka. Usadowił Rona na kanapie i dał duże wiadro. Laura, Harry i Hermiona usiedli kolo niego.

- Najlepiej żeby je wszystkie zrzucił - powiedział Hagrid. Widocznie się na tym znał. - A kto mu co zrobił, że chciał go tak potraktować?

- Draco Malfoy - oznajmił Harry. -  Powiedział... nie za bardzo wiem co to znaczy...

- Nazwał mnie szlamą. - powiedziała Hermiona wstając. Z jej oczu leciały łzy.

- O cholibka! To naprawdę wstrętne!

- Ale co te słowo oznacza?

- Tak wyrażają się czarodzieje, którzy nie mają za grosz kultury. Inni nazywają nas mugolami. A słowo szlama.... oznacza brudną krew. No wiesz mugolską, nie zasługującą na magiczne moce - wytłumaczyła Hermiona.

- Ej - odezwała się Laura. - Nie przejmuj się nim! Może i pochodzisz z rodziny mugoli, ale jesteś bardziej wartościową osobą niż on! I jesteś oczywiście najlepszą przyjaciółką jaką mogłabym mieć!

Hermiona popatrzyła wdzięcznym wzrokiem na Laurę. Hagrid chwycił ją za rękę.

- I na dodatek jesteś jedną z najbardziej uzdolnionych czarodziejek jakie znam. A uwierz mi, że znam takie tylko dwie. - powiedział Hagrid. Wszyscy domyślili się, że chodzi mu o nią i Laurę.

Hermionie poprawił się nastrój. Kiedy Ron zrzucił wszystkie ślimaki, dzieci wyszły. Przy wyjściu Harry zapytał:

- Hagridzie, po co ci takie duże dynie?

- Dumbledore poprosił mnie, abym takie wyhodował na Noc Duchów, szczerze mówić to trochę im pomogłem. - odparł dumny z siebie samego.

Na drugi dzień Gryfoni mieli lekcję

obrony przed czarną magią z Gilderoy'em Lockhartem i Ślizgonami. Draco naddal był zielonkawy. Przyjaciele się nie mogli opanować śmiechu. Nauczyciel zrobił swoje wielkie wejście. Wszystkie dziewczyny, oprócz Laury, westchnęły.

- Nie rozumiem. Co cię w nim fascynuje? - zapytała zdziwiona Laura Hermiony, lecz ta nie odpowiedziała. 

Nauczyciel rozdał im testy. Pytania, które tam były roześmiały prawie wszystkich uczniów.

Brzmiały ona tak:

1. Jaki jest ulubiony kolor Gilderoy'a Locharta?

2. Jakie jest skryte marzenie Gilderoy'a Lockharta?

3. Jakie jest, według ciebie, największe do tej pory osiągnięcie Gilderoy'a Lockharta?

Podobnych pytań było 54, a ostatnie brzmiało:

54. Kiedy przypadają urodziny Gilderoy'a Lockharta i jaki byłby idealny dla niego prezent?

Hermiona znała odpowiedzi na wszystkie pytania, Laura na niektóre więc przyjaciółka jej trochę pomogła, a Harry i Ron nie mieli pojęcia jak na nie odpowiedzieć. Po piętnastu minutach profesor zabrał im kartki.

- Dobrze - rzekł. - Teraz nauczę was jak poskromić pewne stworzenia. Są bardzo nie bezpieczne!

Odkrył klatkę z jakimiś niebieskimi, małymi stworkami.

- Oto chochliki kornwalijskie! - powiedział i wypuścił je z klatki. Seamus zaczął chichotać.

Chochliki od razu znalazły się w całej klasie wywołując zamieszanie. Dwa chochlii podniosły przerażonego Neville'a za uszy i powiesiły na żyrandolu. Spanikowani uczniowie od razu wybiegli z klasy.

- Peskipiksi Pasteroni! - powiedział nauczyciel, ale to nic nie dało. Dwa chochliki odebrały mu różdżkę, a on po prostu uciekł.

- Wasza czwórka ma się tym zająć! - powiedział w pośpiechu.

Przyjaciele nie wiedzieli co robić.

- Immobilus! - powiedziała Hermiona i wszystkie chochliki tak jakby się zatrzymały.

Umieścili je w klatce i zdjęli Neville'a z żyrandola. 

- Jak on mógł powierzyć nam te zadanie? To on powinien umieć zapobiec ataku tych stworków - powiedział do przyjaciół Ron, kiedy szli do dormitorium.

- On chciał sprawdzić nasze umiejętności - usprawiedliwiała go Hermiona.

- Ona się w nim zakochała czy co? - zapytał po cichu Harry'ego.

Ron przez jakiś czas nadal zrzucał

ślimaki. Nawet zdarzyło mu się to parę razy na lekcjach, ale na szczęście było ich mniej niż na początku.